نسلی که از ساواک نترسیده
رسم شاهنشهانه برچیده
همچو طوفانی سد شکن گشته
و خروشان چو سیل باریده
در زمان دفاعی نا موزون
هشت سال تمام جنگیده
بین فواره های آتش و خون
چون خلیل زمانه رقصیده
روزهایی به شکل عاشور
نسلی که با حسین فهمیده
دیدهایی که خیس خیس کمیل
روبروی گلوله خندیده
نسلی که هی شهید شهید شهید
کوچه کوچه بنام نامیده
نسلی که چه غریب و چه جانباز
جسم یا روح خلاصه رنجیده
در پی اش ساخته بنا کرده
جان سالم اگر رهانیده
سال تا سال مضاعف اندر کار
روز تا روز اضافه کوشیده
نسلی که له شده نه فرسوده
نسلی که سوخته نه پوسیده
نسلی هم نسل با شهید آیت
نسلی هم سن و سال باکیده
نسلی زندان قصر کوبانده
نسلی که در اوین خوابیده ...
سلام
واقعا شعر قشنگی بود!
That's a skillful answer to a diifcfult question