اختر شیرین سخنان

استقبال از آخرین منزل هستی پروین اعتصامی

همسر قاضی چنان غمگین است

که به شو گفت دلم چرکین است 

هرکه را روی کنم رو گیرد

هرکجا پای نهم  نفرین است

پسرم را به  محل هو کردند

که چرا قاضی ما بی دین است

این چه عدل است که قاتل آزاد 

و اشد قسمت مظلومین است

اینهمه یشم و زمرد به چه کار؟

وقتی بیچاره دلت مسکین است

هرچقدر حکم تو بالا ببرد

به همان قدر سرت پایین است

آنقدر باش گدایی نکنیم

باقی سفره تو توهین است

 پاسخ ظلم تو را باید داد

که ستم عاقبتش خونین است

آخرش شعله رسد بر خرمن 

قوم مغضوبه  ما ظالین است

بشنو این پند که انگاشته اش

اختر شعر وسخن  پروین است:

«خاک در دیده بسی جان فرساست

سنگ بر سینه بسی سنگین است

 بیند این بستر و عبرت گیرد

هر که را چشم حقیقت بین است

هر که باشی و به هر جا برسی

آخرین منزل هستی این است»